سید حمید کلانتری در یادداشتی در صفحه نخست روزنامه آفتاب یزد به مقایسه دلایل بیست گانه توسعه یافتگی یا عدم توسعه یافتگی کشورها پرداخته است.
یکی از سوالات متداولی که در بسیاری از محافل و مجالس علمی، کارشناسی، اجتماعی و سیاسی مطرح میشود این است که چرا تعدادی از کشورها مسیر توسعه را خوب طی کرده اند و وضع شاخص های اقتصادی اجتماعی آنان مثل اشتغال، نرخ رشد اقتصادی، تورم، رقابت پذیری از وضعیت بهتر و بالاتر آنهم بصورت مستمر و مداوم برخوردار است. در این حوزه علاوه بر کشورهای توسعه یافته اروپا، امریکا و کانادا و ژاپن و چین که دارای شرایط ویژه و برتری هستند کشورهایی چون هند، کره جنوبی، مالزی، اندونزی، قطر، امارات و ترکیه را مشاهده می کنیم که در مسیر رشد و توسعه همگی حداقل در دو دهه گذشته از وضع خوب و رو به رشدی برخوردار بوده اند. به عنوان مثال هند در 20 سال گذشته رشد متوسط 7 درصد را تجربه کرده است که حداقل 25 درصد آن از محل بهره وری و استفاده از دانش و نوآوری بوده است. اما میانگین رشد ما در 40 سال گذشته حدود یک و نیم درصد بوده است. وضعیت کره جنوبی، مالزی و سنگاپور هم به مراتب برتر از هند بوده است.
در ادامه یک جدول مقایسه ای دلایل بیست گانه ای مبنی بر توسعه و پیشرفت کشورهای توسعه یافته و یا موفق تر در توسعه و کشورهایی که از توسعه یافتگی لازم برخودار نبوده اند ذکر گردیده است. البته در رابطه با دلایل ذیل در مورد ایران لازم است مسائل ناشی از تحریم های ظالمانه و تاثیرگذاری آن را هم بر روند توسعه لحاظ نمود. هر چند که مدیریت شایسته تحریم ها هم در جهت تعاملات بهتر بین المللی و هم استفاده بهره ورانه تر از منابع و فرصت های داخلی میتوانست بخشی از آثار بازدارنده آن را بکاهد.
