دکتر حمیدرضا نایبی در یادداشتی به بررسی وضعیت بهره وری بخش صنعت (ساخت) کشور به روایت آمار پرداخته است.
بر پایه تعاریف نظام بین المللی طبقه بندی فعالیت های اقتصادی (به اختصار آیسیک) بخش صنعت (ساخت) فقط صنایع کارخانه ای را در بر می گیرد و در برگیرنده صنایع نفت و گاز، ساختمان سازی و آب، برق و گاز نیست.
بخش صنعت در برگیرنده بیش از سی رشته فعالیت در سطح کد رو رقمی آیسیک از صنایع غذایی و آشامیدنی گرفته تا مبل سازی و تعمیر ماشین آلات است.
در سال ۱۳۹۷ بخش صنعت با ۳.۷۰۰.۰۰۰ نفر شاغل در حدود ۱۷درصد شاغلان کشور، با در اختیار گرفتن ۸.۰۰۰.۰۰۰ میلیارد ریال موجودی سرمایه ثابت در حدود ۱۰درصد موجودی سرمایه ثابت کشور توانست ارزش افزوده ای به میزان تقریبی ۲.۵۸۰.۰۰۰ میلیارد ریال در حدود ۱۴درصد از تولید ناخالصی داخلی کشور ایجاد کند.
ارزش افزوده صنعت طی دوره ۱۴ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۷ مقارن با برنامه های توسعه چهارم ، پنجم و دو سال نخست برنامه ششم توسعه سالانه ۳.۱ واحد درصد رشد کرده است. در این مدت اشتغال ۲.۸ و موجودی سرمایه ثابت تقریبا ۱.۵ واحد درصد و بهره وری عوامل کل (TFP) سالانه ۰.۸ واحد درصد رشد کرده است. تمام ارقام ریالی به قیمت های ثابت سال ۱۳۹۰ است. در نتیجه سهم بهره وری عوامل کل از رشد ارزش افزوده بخش صنعت در این دوره ۲۵ درصد بوده است.
این نسبت یعنی سهم بهره وری عوامل کل TFP از رشد ارزش افزوده بخش صنعت در برنامه چهارم توسعه کشور ۳۶ درصد بوده که تاحدود زیادی مطابق با اهداف برنامه چهارم می باشد و در برنامه پنجم ۲۲ درصد تجربه شده است که از اهداف برنامه پنجم عقب تر است و طی دو سال اول برنامه ششم توسعه شامل سال های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ این سهم ۱۶۱ - درصد بوده که با اهداف برنامه ششم کاملا مغایر است !
میانگین شاخص بهره وری کل عوامل TFP در برنامه چهارم توسعه 84 ، برنامه پنجم 95 و دو سال نخست برنامه ششم 96 بر پایه عدد 100 در سال ۱۳۹۰ به دست آمده است.
