علی‌اکبر اولیاء در یادداشتی در روزنامه آفتاب یزد به موضوع بهرهوری در نظام آموزشی کشور پرداخته است.
علی‌اکبر اولیاء، عضو هيات مديره انجمن بهرهوری ایران در این یادداشت که در صفحه نخست روزنامه آفتاب یزد مورخ یازدهم اسفندماه 1399 منتشر شده آورده است:
یکی از دغدغه‌های صاحب نظران تعلیم و تربیت این است که علی‌رغم توسعه کمی آموزش در کشور، متاسفانه کیفیت تعلیم و تربیت در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی کاهش یافته است. تب کنکور بر نظام آموزشی کشور سایه افکنده و مهارت‌های تست زنی نظام یادگیری تربیت و رشد انسان‌ها را تحت الشعاع قرار داده است. این آفت متاسفانه امروزه به دبستان‌ها هم سرایت کرده است.
از نگاهی دیگر پاره‌ای از مشکلات اجتماعی و اقتصادی کشور را می‌توان نتیجه ضعف نظام آموزشی و تربیتی فعلی تلقی نمود. اگر زمانی رشته‌های مهندسی در بورس بود، امروزه قریب ۷۰درصد از دانش‌آموزان چه خود و چه تحت تاثیر القائات و باورهای خانواده‌ها به رشته تجربی گرایش پیدا کرده‌اند، به این امید که در رشته پزشکی قبول شوند در حالی که شانس آن‌ها برای رسیدن به این هدف کمتر از یک درصد است. در این شرایط پبش بینی این امر که در آینده جامعه ما فقط پزشکان (بدن) خوبی خواهد داشت ولی در بقیه زمینه‌ها (امور اقتصادی، اجتماعی و...) عناصر کم‌استعداد متصدی امور خواهند شد چندان دشوار نیست.
متاسفانه مدرک گرایی روح تعلیم و تربیت را از جامعه امروز ما گرفته در حالی که معجزه خلیفه اللهی انسان با تعلیم و تربیت صحیح میتواند سعادت فردی و اجتماعی را تضمین نماید. متاسفانه هزینه‌هایی که می‌شود، ارزش افزوده‌ای در خور برای کشور ایجاد نمی‌نماید.
در آموزش عالی نیز وضع به همین منوال است در حالی که اصل ۳۰ قانون اساسی بر ایجاد ظرفیت‌های دانشگاهی متناسب با «نیازهای کشور» دلالت دارد، متاسفانه گسترش کمی ولی بی‌هدف آموزش عالی (برخاسته از فضای مدرک‌گرایی) این صرف مادی و معنوی و زمانی را کم حاصل نموده است به گونه‌ای که این تحصیلات دانشگاهی به توانمندی و مهارت افزایی نسل جوان برای اشتغال و کار مولد منجر نمی‌شود و ضریب بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی چشمگیر است.
به نظر می‌رسد امر خطیر نا بهرهوری در نظام تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش و وزارت علوم و آموزش عالی) باید بیش از پیش مورد توجه شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی آموزش و پرورش و شورای گسترش آموزش عالی قرار بگیرد.
هرچند امروزه کشور تاوان نارسایی‌های فعلی نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی را می‌دهد، انتظار می‌رود با توجه به حساسیت بنیادی این امر مهم و اتخاذ تدابیر لازم و تربیت جوانان شایسته آینده موفق نظام جمهوری اسلامی تضمین گردد.
