حل مشکلات آینده نیاز به ذهن های آگاه و مسلط به مقتضیات آینده است. این وظیفه و مسئولیت سیاست گذاران است که به هدایت کشور در مسیر درست در درازمدت کمک کنند و از طریق ابتکارات ملی جسورانه که در نهایت می توانند شهروندان خود را قادر به زندگی در صلح و رفاه کنند، تفاوت ایجاد کنند.
آقای دکتر محمد متقی با نفی مدل ها و نسخه های تکراری در آینده نگر نوشته است:
بهره وری حاصل محیط و فضای رقابتی در کسب و کار است. رقابتی کــه در تعامل و ارتباطات با بهترین ها بوجود می آید . امروزه هیمنه و موفقیت شرکت ها، سازمانها و ملل در پویایی و رشــد اقتصادی است که بواسطه نگرش بهره وری در روح و کالبد آنها جاری شده است. بهره وری یعنی بینش آینده نگرانه یعنی چگونگی تعادل بین اولویت های کنونی با چالش ها و فرصت های پیش رو در آینده.
دنیا در حال گذار از وضعیت کنونی به دنیای جدید در تمامی ابعاد اســت (new to Transition Great A World) لذا شناخت و درک هرچه بیشتر آینده و ناشناخته هایی (عدم قطعیت هایی) که فراروی انسان ها و جوامع بشری قرار دارد از اهمیت بالایی برخوردار است.
پس برای ارتقای بهره وری نباید به مدل ها و نسخه های گذشته و تکراری دل بست چراکه آینده در امتداد گذشته نبوده و نیست. به دلایل متعدد بهره وری با بینش فوق در کشور پایین است و نتیجه آن در رشد کند و کاهشی اثربخشی، بخش خصوصی در اقتصاد کلان کشور آشکار است.
زمانی که سهم بخش خصوصی در GDP نسبت به بخش دولتی و خصولتی (بخوانید اقتصاد وابسته به منابع و رانت منابع) کاهشی است تصویری واضح از عدم بهره وری را ارائه میدهد . در مدل های سنتی، بهره وری بر انجام درست کارها متمرکز بود، انجام بهتر و سریع تر کارها، اما بهره وری پایدار به انجام کارهای درست اشاره داشت.
برای اینکه بدانیم آیا کارهای درست را انجام میدهیم، به قابلیت آینده نگری نیاز دارد. که مطالعه و شناخت آینده نیز ملزم به درک عمیق از عدم قطعیت ها، پیچیدگی ها، ابهامات و تنوع است. رشد در عصر اقتصادی مبتنی بر فناوری، تحول دیجیتال، گذار انرژی و کمبود منابع آینده نگاری به ما امکان میدهد فرصت ها و تهدیدهایی را که ممکن است در نسخه های میان مدت تا بلندمدت در آینده های مختلف ایجاد شوند، را شناسایی کنیم.
در سطح کلان، دولت ها باید آینده نگر باشند و برای تغییرات پیش بینی نشده در محیط ها و شرایط مختلف به صورت پیش دستانه آماده شوند. چالش و فرصت های اصلی پیش روی دولت ها این است که چگونه میل به دستیابی به رشد اقتصادی بالا را با ایجاد تعادل بین نیازهای زیستمحیطی و اجتماعی در میان عدم قطعیتهای جهانی هماهنگ کنند.
به عبارتی دیگر همه دانش ما مربوط به گذشته است اما تصمیم ما معطوف به آینده، پس لازم اســت یک رویکرد جدیدی را برای همســویی تصمیم ها و برنامه های خود با اهداف توسعه بلندمدت اتخاذ نماییم. ایجاد ظرفیت آینده نگاری برای برنامه ریزی برای سناریوهای پیچیده ناشی از محیط های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی غیرقابل پیش بینی که با استفاده از این رویکرد مدرن، ساختاریافته، سازمان ها، کسب و کارها و کشورهای قادر خواهند بود روندهای نوظهور را مطالعه و شناسایی کنند، نیروهای پیشران خود را که بر اقتصادها و سازمان ها تأثیر می گذارند شناسایی کرده و سناریوهای قابل قبولی در مورد چگونگی تغییر محیط زمینه در یک دوره معین ایجاد کنند.
توسعه این دست سناریوها که نشان میدهد تحول دیجیتال چگونه بر بهره وری نیروی کار و سرمایه در بلندمدت اثر دارد و این پیشران ها چگونه بر خلق ارزش در زنجیره های مختلف کشور اثر می گذارند، رقابت پذیری (بهره وری) و پویایی اقتصاد کشور در آینده منوط به بهره وری منابع انسانی است که امروزه در حال شکل گیری و توانمندسازی است.
البته چنین نگرانی هایی در مورد تأثیر تغییر فناوری بر اشتغال جدید نیست اما از آنجایی که تغییرات در حال حاضر بیشتر انقلابی هستند تا تکاملی، پیچیدگی آنها چندین برابر شده است و ما باید از رویکرد متفاوتی استفاده کنیم. در پایان از دولت محترم 14 ام در خواســت می شود تا ظرفیت آینده نگاری خود را از طریق نهادهای و اتاق های فکر موجود و یا حتی مؤسسات جدیدی که به آینده نگاری و استراتژی اختصاص داده شده اند، افزایش دهد.
حل مشکلات آینده نیاز به ذهن های آگاه و مسلط به مقتضیات آینده است. این گونه نهادها باید به بالاترین مراکز سیاسی در کشور و در زمینه تهیه سناریوهایی با هدف شناسایی و حل مسائل پیچیده ای که نیاز به دانش، هماهنگی و اختیارات بین وزارتخانه دارند، مشاوره دهند. این وظیفه و مسئولیت سیاست گذاران است که به هدایت کشور در مسیر درست در درازمدت کمک کنند و از طریق ابتکارات ملی جسورانه که در نهایت می توانند شهروندان خود را قادر به زندگی در صلح و رفاه کنند، تفاوت ایجاد کنند.
منبع: بهره وری نیوز
